Medycyna wschodnia
-01 pr 4530 1280px.jpeg)
W diagnozie stawianej według zasad medycyny wschodniej lekarz wykorzystuje narządy zmysłów. Czasami wystarczy tylko spojrzeć na pacjenta żeby zdiagnozować jego chorobę. Szczególnie wygląd twarzy i oczu daje wiele wskazówek. Ton głosu i mowy chorego oraz jego oddech, a w szczególności zapach z ust również daje pewne informacje uważnie obserwującemu lekarzowi. Diagnoza polega na ustaleniu naruszonej równowagi w całym organizmie i w danym organie. W diagnozowaniu stosuje się różne metody takie jak: badanie z pulsu, oglądanie oczu, języka, sposób chodzenia pacjenta, sposób zachowania, badanie moczu itd. Wypracowane metody były skutkiem obserwacji przez wiele tysięcy lat, przetrwały próbę czasu i są stosowane do dziś tak jak sposoby leczenia.
Według medycyny wschodniej poszczególne narządy wewnętrzne mają swoje odpowiedniki w narządach czuciowych. I tak np. problemy z oczami (swędzenie, pieczenie, uczucie piasku w oczach, przewlekłe zapalenie spojówek, pogorszenie ostrości wzroku, itp.) mogą być sygnałem świadczącym o niedomaganiach wątroby. Analogicznie, zaburzenia słuchu świadczyć mogą o problemach z nerkami. Jeśli komuś odczuwającemu wspomniane dolegliwości ze strony narządu wzroku nie pomagają wizyty u okulisty należy się zastanowić czy przyczyna choroby nie tkwi gdzie indziej – w tym przypadku w wątrobie.
We współczesnym świecie lekarze medycyny wschodniej w stawianiu diagnozy korzystają z badań medycyny klasycznej (badania krwi, USG, RTG, TK, MR i innych ) a jednocześnie wykorzystują umiejętności diagnozowania stosowane w medycynie dalekowschodniej. W połączeniu daje to pełniejszy i dokładniejszy obraz stanu zdrowia pacjenta – metody te, bowiem wzajemnie się uzupełniają. A przy precyzyjnie określonej diagnozie łatwiej jest zastosować odpowiednie, czyli trafione leczenie. Jest to niewątpliwie dużą korzyścią dla pacjenta.
Zaletą medycyny wschodniej jest podejście do człowieka jako do całości, jednego spójnego tworu. Lekarz stosujący zasady medycyny wschodniej nie koncentruje się na leczeniu tylko chorego narządu, patrzy na pacjenta znacznie szerzej i głęboko szuka przyczyn powstania choroby. Takie podejście daje możliwość klasyfikacji indywidualnych cech psychosomatycznych człowieka. Po zdiagnozowaniu choroby lekarz, dobiera indywidualny system leczenia, to znaczy: rodzaj zabiegów i podawanych leków, pod kątem psychofizycznych indywidualnych cech pacjenta. Postępowanie to zapewnia większą skuteczność procesu leczenia. Od dawna, bowiem wiadomo, że nie wszystkie osoby reagują jednakowo na ten sam lek. Zdarza się, że pacjenci wręcz nie tolerują niektórych leków z niewyjaśnionych powodów, inni znów mają przeciwwskazania do ich stosowania. Indywidualny dobór leków dla każdego pacjenta jest, więc bardzo ważny. Podobnie rzecz się ma ze stylem żywienia. Znanych jest wiele systemów określających diety w zależności na przykład od grupy krwi, wieku czy masy ciała. Jedni ludzie całe życie jedzą dużo i tłusto dożywając sędziwego wieku i zachowując w miarę szczupłą sylwetkę ciała i niski poziom cholesterolu. Inni zaś jedzą dużo owoców i warzyw, unikają tłuszczu zwierzęcego a nękają ich choroby układu krążenia. Dobór odpowiedniej diety w zależności od pory roku indywidualnie dla każdego pacjenta jest nie mniej ważny niż same metody leczenia.
Zasady leczenia w medycynie wschodniej
Podstawowa zasada stosowana w medycynie wschodniej mówi o tym, że organizm człowieka jest jedną całością. Żaden narząd nie działa przecież samodzielnie, w odłączeniu od reszty ciała. Nasze organy są ze sobą połączone i niedomaganie jednego narządu wpływa na kondycję pozostałych. Na przykład gdy nieprawidłowo funkcjonująca wątroba wyrzuca za dużo żółci cierpi również żołądek czy trzustka. Na podstawie szczegółowego wywiadu i badania lekarz ustala indywidualne cechy pacjenta i przyczyny powstania choroby konkretnie u badanej osoby. Bierze przy tym pod uwagę wiele czynników, takich jak : dietę pacjenta, jego sposób bycia, temperament, nawyki, rodzaj wykonywanej pracy i wiele innych. Aby dobrać odpowiednie metody leczenia lekarz musi dokładnie poznać pacjenta a szczególnie przyczyny jego dolegliwości, które mogą wynikać na przykład ze złej diety czy trybu życia. Medycyna wschodnia nie trzyma się sztywno zasad leczenia. Dana jednostka chorobowa może być leczona różnymi sposobami, w zależności od indywidualnych cech pacjenta. Wiadomo przecież, że nie każdy lek działa jednakowo na wszystkich. Jednym pomoże, innym nie , a jeszcze innym może nawet zaszkodzić. Dlatego tak ważne jest dokładne poznanie pacjenta i indywidualny dobór leków i terapii. Medycyna wschodnia koncentruje się na leczeniu przyczyny choroby, a nie jej objawów. Na przykład bóle głowy traktowane są jako objawy różnych chorób a nie oddzielna jednostka chorobowa. Dolegliwości te mogą na przykład występować jako objawy towarzyszące chorobie żołądka lub woreczka żółciowego.
Medycyna zintegrowana. Medycyna Wschodnia w żadnym przypadku nie wyklucza i nie neguje osiągnięć i wiedzy Medycyny Zachodniej – klasycznej. Wręcz przeciwnie, ostatnio obserwujemy na świecie tendencje do wzajemnego uzupełniania się i współdziałania tych dwóch kierunków. Stąd wywodzi się niezwykle ostatnio modne pojęcie Medycyny zintegrowanej, która łączy w sobie wielowiekowe tradycje i doświadczenie Medycyny wschodniej i osiągnięcia medycyny klasycznej związane z rozwojem nowoczesnej nauki i techniki. Wydaje się, że Medycyna zintegrowana może stać się przyszłością nauk medycznych. Akupunktura, ziołolecznictwo i inne sprawdzone sposoby leczenia stosowane w medycynie wschodniej doskonale uzupełniają a czasem nawet zastępują klasyczne leczenie farmakologiczne. Obecnie na świecie prowadzone są naukowe badania nad skutecznością tradycyjnych metod leczenia i zastosowania ich w medycynie klasycznej. I tak, na przykład na Uniwersytecie Kalifornia w Irvine profesor radiologii Zang-Hee Cho wykorzystuje najnowocześniejsze techniki laboratoryjne – n.p. funkcjonalny rezonans magnetyczny(fMRI), by obserwować pracę mózgu w czasie nakłuwania stóp igłą. Profesor Cho wykazał, że punk akupunkturowy muchuang, tradycyjnie nakłuwany w przypadku chorób oczu rzeczywiście pobudza korę wzrokową. W późniejszym badaniu profesor odkrył, że nakłuwania punktów na stopie zmniejsza ból odczuwany w palcach nóg – Kiedyś myśleliśmy, że to jakaś tajemna energia – mówi prof. Cho. Dziś ma nadzieje, że już niedługo uczeni dowiedzą się jak naprawdę działa akupunktura. Być może okaże się też, ze jedna dobrze umiejscowiona igła zastąpi dwadzieścia innych, które dziś wkłuwamy – dodaje profesor Cho.
Czytaj więcej o medycynie wschodniej - artykuły z udziałem dr Seny
